ni Manyakiz0214

“Aling Nelia, kayo munang bahala dito sa bahay habang wala ako, tumawag kayo agad sa akin kapag nagkaroon ng problema.” paalala ni Sir John sa mayordoma habang ikinakarga nito sa likuran ng sasakyan ang kanyang maleta.

Ilang araw ang business meeting nito sa palawan kung kaya todo ang paalala nito sa mga maiiwan sa bahay.

“Pakicheck lagi si Hope, itawag nyo sa akin kung nalelate ng uwi.” Dugtong nito.

Napangisi ako ng lihim habang pinagmamasdan si Sir John, tumatakbo sa utak ko ang isang balak… isang maitim na balak.

Halos isang taon na rin mula ng magtrabaho ako sa bahay na ito ng mga Soberano, at wala akong masasabi sa ugali nila, mababait sila, hindi nila itinuturing na iba ang mga kasambahay nila.

Siyanga pala, ako si Santiago… Mang Tiago ang tawag nila sa akin, 53 años, hardinero, tubero, tagalinis ng sasakyan, karpintero… sa madaling salita, all around ako sa bahay na ito.

Ok naman sana ang pamilyang ito, kagaya nga ng sabi ko mababait sila.. pero ang hindi ok sa kin… ay ang ubod ng ganda at seksing anak na dalaga ng amo ko…

Si Hope…

O mas kilala sa pangalang Liza… Liza Soberano.

Oo, siya nga… ang world’s most beautiful woman..

Ang tagapagmana ng bato ni Darna…

Ang babaeng pantasya ng milyong milyong kalalakihan…

Dito lang sa bahay na ito nakatira..

Bakit hindi siya ok sa akin?

Tang ina, hindi nyo alam kung paano kahirap magpigil ng libog kapag nakikita ko itong shorts na maiksi lang ang suot at tank top dito sa bahay.

Hindi nyo alam kung paano kahirap palihim na magkambyo ng matigas na burat kapag aksidente kong nasisilayan ang mapuputi at makikinis nyang cleavage.

Nakakabaliw ang kagandahan ng babaeng ito…

Siya yung tipo ng babae na sobrang simple lang kapag nasa bahay pero kahit walang kolorete ay sobrang ganda pa rin.

Sobrang sexy pa dahil sa madalas nitong pageehersisyo, lalo na ngayong siya ang napiling gumanap bilang darna… na dapat naman talaga..

“Napakasarap sigurong himurin ng buong katawan ng dalagang ito.” Nasambit ko noon sa sarili ko habang mahalay kong pinagmamasdan ang pawisang dalaga habang abala itong nagsisit ups.

Kung pwede nga lang eh…

Kaso alam kong hindi ko ito makukuha sa santong dasalan… kaya iniisip kong kunin ang dalaga sa santong gapangan.

Paano?

Dalawang buwan na ang nakakaraan ay bumili ako ng isang botelya ng chloroform… ito ang gagamitin ko para maangkin ang dalaga.

Para iwas sabit…

Hindi nyo naitatanong, ilang taong din akong nakulong dahil sa kaso ng pangmomolestya at panggagahasa, nakalusot ako noong una at pangalawa kaso natyempuhan din at nakulong.

At yun ang ayaw ko ng maulit…

Ang makulong… kaya kelangan kong magingat.

Alam ko may magiisip sa inyo ng, “ ayaw mo palang makulong, eh bakit gagawin mo pa rin?”

Hindi nyo naiintindihan… mahirap magpigil kung isang Liza Soberano ang nasa harap mo… kahit sinong anghel ay pipiliing maging demonyo at masunog sa impyerno kung ganito kaganda ang magiging sanhi ng kasalanan mo.

Dalawang buwan na nga ang nakakaraan mula ng bilhin ko ang gamot, at ilang beses ko na rin itong sinubukang gamitin, pero talagang walang pagkakataon.

Magkatabi kasi ng kwarto sina Sir John at Liza kaya medyo delikado, hindi naman pwedeng sa araw dahil minsan nasa shooting ang dalaga, idagdag mo pang may mga gising na kasambahay, kahit pa nga nakakuha ako ng duplicate key ng kwarto ni Liza ay hindi ko naman ito magamit…

kailangan kong maghintay ng tamang pagkakataon..

“Mang Tiago?!” Medyo malakas na tawag sa akin ni Sir John, dahilan para matigil ako sa pagiisip.

“Y-Yes Sir?” Nauutal kong tanong.

“Ang sabi ko ho, kayo itong lalaki kaya pakibantayan na lang ho sila dito…” ani nito.

“O-Opo naman sir, makakaasa kayo.” Sabi ko.

Tumango tango ito… ilang paalala pa ay nagpaalam na ito at tuluyang umalis..

Sunod ko ng tingin ang palayong sasakyan nito..

Napangisi ako…

Mukhang dumating na araw na pinakahihintay ko..

Pumasok ako ng kwarto ko at kinuha ang botelya ng gamot pampatulog..

“Mapapakinabangan na rin kita… hehehe” ani ko habang pinagmamasdang ang likido sa loob ng botelya.

Bago mag-alas sais ay dumating na si Liza, kagaya ng routine nito, kumain ng dinner… tumambay saglit sa porch bago umakyat ng kwarto nito para magsurf sa internet.

Tinignan ko ang oras… alas dies y media..

Konti pa…

Alas onse…

Alas dose…

Ala una y media…

Sigurado akong mahimbing ng natutulog ang dalaga ngayon.

Oras na para bisitahin ang magandang dilag…

Maingat akong naglakad sa madilim na kabahayan… dahan dahan dahil baka may masagi ako na maglilikha ng ingay.

Tahimik ang buong kabahayan, palibhasa’y madaling araw na..

Nakarating ako sa tapat ng pinto ng kwarto ni Liza, isinuot ko muna ang isang ski mask para makasigurong hindi nya ako makikilala magkabulilyaso man.

Dinukot ko sa bulsa ang duplicate key at maingat sa isinuksok sa susian.

“Klak..”

Medyo malakas na tunog sanhi ng pagkakatanggal ng lock.

napakagat labi ako at napadasal na sana hindi nagising ang dalaga.

Nakiramdam ako sandali…

Mukhang hindi naman nagising kung kaya dahan dahan akong pumasok sa kwarto nitong tanging lamp shade lang ang nagsisilbing liwanag.

Isinarado ko ang pinto at nilock.

Lumapit ako sa nakumot na dalaga, payapa itong nahihimbing, nakatihaya ito at nakaharap sa parteng natatalawan ng liwanag.

“Sobrang ganda talaga ng dalagang ito… “ buong paghanga kong sabi sa sarili habang pinagmamasdan ang magandang dalaga.

Kinuha ko ang botelyang pampatulog at binuksan ito, itinaktak ko ang laman ito sa isang panyo at dahan dahang inilapit ito sa matangos na ilong ni Liza.

Maingat ko itong itinakip sa ilong ng dalaga, marahan para hindi ito magising.

Tahimik ko itong pinagmasdan habang hinihintay ang pagtalab ng gamot..

Hindi pa man ay nagsisimula ng tumigas ang pagkalalaki ko.

Mukha kahit si manoy ay nasasabik ng matikman ang napakagandang babaeng ito.

Ilang minuto ang hinintay ko bago ako naglakas loob na hawakan ang kamay ng dalaga.

Hindi ito umimik…

Marahan kong hinaplos ang hita nito..

Tulog pa rin..

Marahan kong niyugyog ang balikat nito kasabay ng pagtawag sa pangalan nito.

“Hope..”

Wala pa rin… nanatili pa ring mahimbing ang tulog nito.

Napangiti na ako..

“Sa wakas… magkakatotoo na rin ang pantasya ko hehehe.”